۱۳۹۰ خرداد ۲۸, شنبه

سفرنامه

هفته ای بیش، بی تو تشنه زیستن.
ساعتی، حمله ی وحشی خواستنت.
دوازده دقیقه، روانیِ آبِ صدایت.
و تا ابد سرخوش از حادثه، که تویی. 

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر