دبستانی که بودم زیاد مداد را توی دستم فشار می دادم. هنوز برجستگی اش کنار انگشتم دهن کجی می کند. سال ها است که از آن دوران گذشته و عادت دیرین من هم استحاله یافته! خودم را زیاد به دنیا فشار می دهم. بسیار محتمل است که سال ها بعد ببینم گوشه ای از روحم ورم کرده و دهن کجی می کند...
چقدر این پست رو دوست داشتم نرگس
پاسخحذفانگشت من هم؛ یعنی گوشۀ روح من هم کج می شود؟ شاید هم شده باشد.
پاسخحذفبه ایوب:
پاسخحذفشده است به گمانم. باید مواظبش باشیم.
خیلی با این پست احساس نزدیکی می کنم. اگر اجازه بدی در فیس بوک share کنم.(؟)
پاسخحذفبا ذکر منبع، چرا که نه.
حذف